Xin chào! Chúng mình là Creatrip! Cùng khám phá Hàn Quốc với chúng mình nhé!
Phim Hàn Quốc ngày càng phổ biến ở nước ngoài trong những năm gần đây. Nhìn lại chặng đường đã qua, vô số bộ phim điện ảnh đã được công chiếu tại Hàn Quốc và thành công rực rỡ tại phòng vé. Bí quyết nào giúp phim Hàn có bước nhảy vọt thành công như vậy?
Phim Hàn Quốc trước và sau chiến tranh Triều Tiên
Ban đầu, Busan và Daegu là trung tâm chiếu các bộ phim nước ngoài để mang đến cho người xem cảm giác yên tâm sau sự kiệt quệ của Chiến tranh Triều Tiên 1950-1953.
Sau khi Chiến tranh Triều Tiên kết thúc, ngành công nghiệp điện ảnh tiếp tục phát triển và chuyển đến khu vực 'Chungmuro' ở Seoul. Các rạp chiếu phim và các công ty nhập khẩu nhiều phim nước ngoài hơn hàng năm bằng cách tạo ra một hệ thống có thể cung cấp tài chính cho việc sản xuất và phân phối và biến nó thành một kỷ nguyên mới ở Hàn Quốc và kỷ nguyên của phim Hàn Quốc.
Phim Obaltan (오발탄)
Khi văn hóa Mỹ và phương Tây tràn vào Hàn Quốc, phim Hollywood đã ảnh hưởng đến nội dung, hóa trang, chân dung nhân vật, thậm chí cả chủ đề và bối cảnh của phim Hàn.
Phim Hàn Quốc thời điểm này chủ yếu là những bộ phim tình cảm lãng mạn thời thượng và phim hài, nhưng kể từ năm 1960, phim lấy đề tài gia đình, liên quan nhiều đến mâu thuẫn thế hệ, và châm biếm chính trị cũng đã trở thành một trào lưu mới.
Năm 1960, phong trào dân chủ đầu tiên của Hàn Quốc, 'Cách mạng ngày 19 tháng 4' và 'Cuộc đảo chính 5,16' đã thay đổi xã hội rất nhiều. Những bộ phim lấy đề tài là những vẫn đề thực tế trong xã hội như những câu chuyện ly hôn của các gia đình, nỗi lo lắng trong công việc văn phòng,... Đây là một sự thay đổi lớn trong xã hội Hàn Quốc.
Phim Hàn Quốc bị tạm ngừng do chính sách phát triển
Phim Love Me Once Again
'Luật Điện ảnh' được ban hành vào năm 1962, đưa ra các hướng dẫn để bảo vệ và quản lý các bộ phim Hàn Quốc. Nhưng đồng thời, có sự kiểm soát và kiểm duyệt gắt gao hơn (xem xét trước khi chiếu, duyệt phim). Việc phân bổ thu nhập ngoại hối từ phim ảnh được sử dụng theo hạn ngạch. Chính sách này thậm chí còn được duy trì cho đến những năm 1980, đã cướp đi nhiều thu nhập và quyền tự do sáng tạo của công ty sản xuất phim.
Tuy nhiên, bất chấp sự áp bức và chính sách của chủ nghĩa toàn trị, phim thời kỳ này vẫn được quay với nhiều câu chuyện đa dạng. Có các thể loại phim chính như: Phim truyền hình lịch sử, phim hài và phim truyền hình lãng mạn đại diện cho các chủ đề truyền thống, phim hành động kinh dị và phim kiếm hiệp, phim thanh xuân, phim văn học, v.v. .
Vì thể loại phim thanh xuân, hành động, kiếm hiệp được giới trẻ yêu thích là thể loại dễ bị chính phủ quản lý. Theo khảo sát, tỷ lệ thanh niên ở độ tuổi 20 xem phim nước ngoài chiếm 50%, cao hơn so với tỷ lệ xem phim Hàn Quốc là 14,7%, nhưng những người tương đối bảo thủ trên 50 tuổi có sở thích xem phim Hàn Quốc cao hơn (chiếm 61,6%).
Thời kỳ khôi phục điện ảnh Hàn Quốc
Năm 1972, Tổng thống Park Chung-hee sửa đổi luật và mở ra nền Cộng hòa thứ tư, đó là 'Kỷ nguyên tái thiết'.
Sau thời kỳ phát triển hoàng kim vào năm 1960, phim Hàn Quốc dần suy tàn do sự phổ biến của truyền hình, sự gia tăng các chương trình giải trí và chất lượng phim giảm sút. Tuy nhiên, không thể phủ nhận rằng qua sự kiểm duyệt gắt gao của chính phủ mà những bộ phim vượt qua sự kiểm soát đã chiếm được cảm tình của đông đảo khán giả, nhiều phim chuyển thể từ tiểu thuyết ăn khách dần xuất hiện nhiều.
Nguồn: 100ssd
Sự xuất hiện của phim truyền hình đã có tác động rất lớn đến phim ảnh Hàn Quốc. Phim truyền hình bắt đầu ở Hàn Quốc vào năm 1965 với tỷ suất người xem chỉ chiếm 0,61%, nhưng đến năm 1979 đã tăng lên 79,1%.
Trong khoảng thời gian này, cũng có nhiều kỷ lục về phim Hàn Quốc, chẳng hạn như năm 1968, bộ phim trực tiếp đầu tiên được ghi hình thành công. Và một thế hệ đạo diễn phim trẻ bắt đầu xuất hiện. Các bộ phim về chủ đề trường học đã thu hút các học sinh đến rạp chiếu phim (nhưng sau đó trở thành phim không chính thống), sản xuất tác phẩm điện ảnh chống cộng lớn nhất trong lịch sử.
Tia sáng hy vọng, cạnh tranh với phim hải ngoại
Nguồn: Ohmynews
ช่วงทศวรรษ 1980 หลังจากปราบปรามขบวนการทางสังคมที่โหดร้ายที่สุด ช่องว่างทางการเมืองเกาหลีใต้เริ่มมีช่องทางข้างหน้าสำหรับภาพยนตร์ โดยมีภาพยนตร์เนื้อหาหลากหลายอย่างประวัติศาสตร์ สังคม เพศ และประเด็นอื่นๆ เมื่อเปรียบเทียบจะเห็นความแตกต่างชัดเจนกับภาพยนตร์เกาหลีเรื่องก่อนๆ โดยปล่อยให้มีอิสระและไม่ถูกจำกัด
นี่เป็นจุดเริ่มต้นของคลื่นลูกใหม่ของเกาหลี (Korean New Wave) ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการผสมผสานจิตวิญญาณของภาพยนตร์และอุตสาหกรรมภาพยนตร์ ย่านชองมูโร ได้สร้างภาพยนตร์ที่โดดเด่นนับไม่ถ้วน
โทรทัศน์สีเริ่มมีในเกาหลีเมื่อปี 1980 และโรงหนังก่อตั้งขึ้นในปี 1981 และยกเลิกเคอร์ฟิวในปี 1985 เพื่อให้สังคมมีอิสระภาพ ขณะเดียวกันได้มีการจัดตั้งทีมเบสบอลมืออาชีพ เอเชี่ยนเกมส์จนถึงโอลิมปิกโซลปี 1988 และต่อมาก็มีกระแสของคนรุ่นใหม่ได้กำหนดรูปแบบความเป็นไปได้ใหม่ของภาพยนตร์
แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงโครงสร้างของอุตสาหกรรมภาพยนตร์จริงๆ คือการแก้ไข "กฎหมายภาพยนตร์" ครั้งที่ 5 และ 6 ในปี 1984 และ 1985 เนื่องจากสหรัฐฯ ต้องการการเปิดเสรีของตลาดภาพยนตร์เกาหลีและกดดันให้เปลี่ยนแปลงโครงสร้างสิทธิพิเศษของโควตานำเข้าแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและโควตารายได้
โดยภาพยนตร์อเมริกันจะสามารถเข้าสู่เกาหลีใต้โดยไม่จำเป็นต้องผ่านตัวแทนจำหน่ายภาพยนตร์อีกต่อไป แต่มีการคัดกรองโดยตรง ส่งผลให้ปริมาณการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและผู้นำเข้าภาพยนตร์เพิ่มขึ้นอย่างมาก และภาพยนตร์เกาหลีก็เริ่มขึ้นต้องเผชิญกับภาพยนตร์ต่างประเทศ
ตั้งแต่ปี 1988 ถึง 1993 สาขาของบริษัท 20th Century Fox และ Warner Bros. ได้ก่อตั้งขึ้นในเกาหลีใต้ ผลงานของภาพยนตร์เรื่องแรกคือบ็อกซ์ออฟฟิศทำลายพื้นที่ของภาพยนตร์เกาหลี นี่เป็นช่วงเวลาที่เกาหลีใต้เข้าสู่ระบอบประชาธิปไตย นอกจากนั้นวัฒนธรรมตะวันตกก็เข้าถึงเกาหลีมากขึ้น ส่งผลให้ภาพยนตร์เกาหลีซบเซาในช่วงกลางทศวรรษ 1990
ในช่วงทศวรรษ 1990 ทีมผู้สร้างภาพยนตร์ในประเทศเริ่มต่อต้านและชุมนุมครั้งใหญ่ โดยเรียกร้องให้รัฐบาลออกมาช่วยเหลือภาพยนตร์ของประเทศ
ความปั่นป่วนของภาพยนตร์เกาหลียุค 90
1988 Summer Olympic
หลังจากเป็นประชาธิปไตยและการเปิดตัวของเกาหลี ภาพยนตร์อเมริกันสามารถจัดจำหน่ายและฉายโดยตรงในประเทศเกาหลี ทำให้สัดส่วนของภาพยนตร์เกาหลีในช่วงต้นทศวรรษ 1980 อยู่ที่ประมาณ 40% แต่ในปี 1993 ลดลงเหลือเพียง 15.9% ประมาณปี 1990 มีประมาณ 100 ถึง 120 เรื่อง จำนวนภาพยนตร์ลดลงเหลือ 43 เรื่องในปี 1998 และถูกแทนที่ด้วยภาพยนตร์ต่างประเทศที่เพิ่มขึ้นทีละน้อย ซึ่งถึง 405 เรื่องในปี 1996
หลังจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่กรุงโซลเมื่อปี 1988 Samsung, LG และ Daewoo ได้ตั้งเป้าไปที่ตลาดอุตสาหกรรมภาพยนตร์ ขณะเดียวกันทุนทางการเงินก็เข้าสู่อุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์ด้วย ภาพยนตร์เรื่องแรกที่อุตสาหกรรมการเงินเข้ามาลงทุนถูกสร้างเมื่อปี 1995
นับแต่นั้นเป็นต้นมาบริษัทขนาดใหญ่จำนวนมากได้เข้าสู่อุตสาหกรรมภาพยนตร์และเข้าร่วมในการลงทุน นอกจากนี้อุตสาหกรรมภาพยนตร์เกาหลีได้เริ่มมีเหล่าดารา การปรับปรุงการตลาดและการส่งเสริมการขาย และกลยุทธ์ภาพยนตร์ฮอลลีวูดอื่นๆ ผ่านการลงทุนในการผลิตภาพยนตร์เชิงพาณิชย์
ผู้กำกับอี ชังดง (이창동)
ในช่วงทศวรรษ 1990 ที่มี "ผู้กำกับนักเขียนบท" ปรากฏตัวขึ้น ฮง ซังซู, พัค ชังอุ, คิม กีดอก , อี ชังดงและคนอื่น ๆ ได้เปิดตัวผลงานอย่างต่อเนื่องกลายเป็นหนึ่งในผู้กำกับที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์เกาหลีสมัยใหม่
เมื่อปี 1995ได้มีการ "พระราชบัญญัติส่งเสริมภาพยนตร์" โดยกำหนดให้โรงหนังเกาหลีแต่ละโรงฉายภาพยนตร์เกาหลีอย่างน้อย 146 วันต่อปี ถ้าฝ่าฝืนจะเพิกถอนใบอนุญาตประกอบธุรกิจ ต่อมานโยบายนี้มีการเปลี่ยนแปลงและได้รับผลกระทบจากภาพยนตร์เกาหลี โดยมีการตั้ง "กลุ่มตรวจสอบโควตาหน้าจอ (스크린쿼터감시단)" และเริ่มยื่นคำร้องถึงล้านคนเมื่อปี 1999 เพื่อให้มั่นใจว่าภาพยนตร์เกาหลีจะได้เข้าฉาย
กลุ่มผู้เรียกร้องโควต้าภาพยนตร์เกาหลีเมื่อปี 1999
เนื่องสาเหตุนี้จึงมีการเปิดเทศกาลภาพยนตร์ปูซานเมื่อปี 1996 เพื่อส่งเสริมภาพยนตร์เกาหลีให้กับผู้ชมและต่างประเทศ และยังอนุญาตให้ภาพยนตร์ศิลปะและภาพยนตร์เชิงพาณิชย์มีเวทีแสดงผลงาน และทำให้คนเกาหลีตระหนักถึงความยิ่งใหญ่ของหนังเกาหลี
ภาพยนตร์เกาหลีในปัจจุบัน
นโยบายของภาพยนตร์เกาหลีเปลี่ยนแปลงเป็น "การสนับสนุน" นอกจากนี้ในปี 1997 ระบบการเซ็นเซอร์ถูกยกเลิกและ "ระบบการให้คะแนนการคัดกรอง (상영등급제)" มีการเปลี่ยนแปลง การเซ็นเซอร์เนื้อหาบางส่วนได้เพิ่มเสรีภาพในการสร้างสรรค์ รวมถึงการลงทุนขององค์กร, การนำโครงสร้างพื้นฐานโรงละครไปใช้และการพัฒนาเทคโนโลยีและเทคโนโลยีซึ่งสร้างความหลากหลายให้กับเกาหลี
จนกระทั่งช่วงปลายทศวรรษ 1990 เมื่อภาพยนตร์เกาหลีเริ่มฉายแววและแข็งแกร่งขึ้น
แม้ว่าในช่วงครึ่งหลังของยุค 2000 โควตาการออกอากาศภาพยนตร์เกาหลียังไม่เป็นกระแส โดยลดลงครึ่งหนึ่งเหลือ 73 วัน แต่การวางรากฐานในปี 1990 ยังคงทำให้อุตสาหกรรมภาพยนตร์เกาหลีมีพื้นที่เกือบครึ่งหนึ่ง (หรือมากกว่าครึ่ง) ของส่วนแบ่งการตลาด
ภาพยนตร์เรื่อง Parasite
ภาพยนตร์เรื่อง Minari
ทุกวันนี้ภาพยนตร์เกาหลีก็มีฉายในโรงภาพยนตร์จำนวนมาก ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาได้สร้างสถิติบ็อกซ์ออฟฟิศมากมายและมีผู้ชมหลายล้านสิบล้านคน และยังติดอันดับที่หนึ่งระดับโลก อย่างเช่นเรื่อง Parasite ที่คว้าออสการ์ และนักแสดงยุน ยอจอง ก็ได้รับรางวัลออสก้าสาขานักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมจากเรื่อง Minari
นี่คือเรื่องราวของภาพยนตร์เกาหลีที่สามารถประสบความสำเร็จในปัจจุบันนี้ค่ะ ใครที่ยังไม่ได้ติดต่อภาพยนตร์เกาหลีเรื่องไหนสามารถหามาดูได้ค่ะ
🤞🏻Subscribe พวกเรา Creatrip บน Youtube
✨Creatrip Instagram
instagram.com/creatrip.thailand
